Jn 13, 31-35
0. TESTUA (irakurri parabola osoa).
Judas irten zenean, honela esan zien Jesusek:
– “Oraintxe izan da goretsia Gizonaren Semea, eta harengan Jainkoa goretsia izan da. Jainkoaren aintza harengan agertu bada, Jainkoak ere bere aintzaz beteko du hura, eta gainera berehala. Semetxook, ez zait denbora asko gelditzen zuekin egoteko. Nire bila ibiliko zarete, baina juduei esan niena bera diotsuet zuei ere: Ni noan tokira zuek ezin zarete joan. Agindu berria ematen dizuet: Elkar maita dezazuela. Nik maitatu zaituztedan bezala, maitatu zuek ere elkar. Honetan ezagutuko dute guztiek zuek nire ikasle zaretela: Elkar maitatzean.”
1. EGOERA. Testuaren azalpen laburra.
Afariko hitzaldiaren kapitulu hauek katekesi bat dira, non Jesusek bizi, sentitzen eta desiratzen duena adierazten duen. Joanek agurren lekuan jartzen ditu, afalostean. Beraz, eliztestua da. Jesus eliza izango denari zuzentzen zaio. Eta loriarekin hasten da. Jesusen aintza berpizkundea litzateke: Aitak berpiztean goresten du. Baina Joanen ebanjelioan Bere gorespena gurutzean da, hortxe erakusten du benetan nor den, muturreraino pertsona leiala, Aitari eta bere kausari, anaitasunari leial.
Horregatik ez da harritzekoa maitasunaren agindua (muturrerainokoa) aintza gaiari lotuta jartzea. “Agindu berri bat ematen dizuet: Elkar maitatzea. Nik maite izan zaituztedan bezala, zuek ere elkar maita ezazue. Horretan jakingo dute nire ikasleak zaretela.” Horixe da kristauaren marketing nagusia: “Ikus ezazue nola maite duten elkar.” Eliza, lehenik, ez da erakunde boteretsu bat izatera deitua, ez itzal handiko talde bat, ezta doktrina irmoko talde bat ere… baizik eta anai-arreben arteko maitasuna dagoen gunea. Anai-arreben arteko maitasuna dagoen tokian, hantxe dago eliza.
Beren tokian jartzen ditu: “Ni noan lekura, zuek ezin zarete etorri“. Hasieran apostoluek ez zioten Jesusi jarraitzen, baizik eta bigarren edo hirugarren… Aukeran, huts egin eta beste aukera bat jaso ondoren. Horrela bakarrik, barkatuak izanik, beste aukera bat jasoz, azkeneraino jarraituko diote. Aukerarik eman izan ez balie, barkamenik egon izan ez balitz, ez zen Elizarik izango.
2. Otoitzean hasten gara – ISILTASUNA EGITEN DUGU.
Arnasa hartzen dugu sakonki. Arnasak estutzen gaituzten pentsamenduetatik ateratzen laguntzen digu eta orainaldean zentratzen gaitu, dagoen honetan.
Lasaitu egiten gara. Zentratu eta barreiaketa ekiditen dugu. Gure kezketatik aldentzen gara… Beranduago berriro ekingo diegu…
Gure barnearekin konektatzen gara, gure barnean dugun ‘Horrekin’, gure Bizi Iturriarekin. Barne isiltasuna egiten saiatzen gara. Lehenik, isiltasuna ez da zaratarik ez egotea, egorik edo nirik ez egotea baizik. Isiltasuna egiteko onena hauxe da: “geure maitasun, gurari eta axolatik irtetea”.
Sakonki entzuteko prestatuz goaz. Hauxe eskatzen dugu, otoitzaldi hau konfiantzaz-prestutasunez eta arduraz bizi ahal izatea.
3. IKUSI, ENTZUN, TESTUA DASTATU. Nik AURKEZTU DUT (ESCENA BERRIKUSTEN DUT). IKUSI, ENTZUN, GUSTATU…
OHARRA: Eten puntuak gelditzeko eta behatzeko (gustatzeko eta sentitzeko) lekua izan daitezela.
Testuan sartzen naiz, nik gaur bizi eta esperimentatu dezadan baita… Jesusek eta bere taldeak bizi duten egoerarekin begirunez bat egiten dut. Nire burua agertzen dut afaltoki izeneko leku horretan, Jesusekin, Hamabiekin eta agian Jesusi jarraitzen zioten emakumeekin, mahai baxu baten inguruan, afaltzeko alboka etzanda jarriak, eta orain beren maisuaren azken hitzei adi… Bizi dudan une honetan jartzen dut arreta guztia, neure egiten dut… Nola sentitzen naiz?…
Eremu horretan, olio-kriseiluaren argitan, afariaren lurrina usaintzen dut… baina batez ere Jesusek sortutako zirrara-giro neurritsua usaintzen dut… Adi entzuten ditut Jesusen ahotik ateratzen diren hitzak: «Orain Gizonaren Semea goretsia izan da»… Apostoluei entzuten diet zera komentatzen: “Hauxe da garaipenaren unea”… baina Jesusek hau esaten die: “Hauxe da azkeneraino maitatzeko Ordua, bizitza ematekoa, gurutzearen ordua… Hauxe da aintza: bizitza gorrotorik gabe ematea, barkamenaz”… Nola geratu naiz unean uneko ulertze-ezberdintasun hori egiaztatzean?… Jesusen antzera bizitzea eskatzen dut…
Eta Jesusek jarraitzen du: “Ene semetxook, ez naiz zuekin luzaroan egongo. Zuek bilatuko nauzue, baina nik juduei esan nien gauza bera esaten dizuet orain: Ni noan lekura, zuek ezin zarete etorri“… Hamabiekin nago, eta hauek ez dituzte ulertzen haren hitzak, ezta nik ere… garaipen irudikapenetatik oso zaila baita maitasun irudikapenak ulertzea… Eta aztertu egiten ditut nire irudikapenak, askotan ospea, boterea, estatusa… lortzeko joera handiagoa dutenak (maitasuna baztertuz). Nola sentitzen naiz?… Jesusen uhinean bizitzea eskatzen dut… Denbora hartzen dut.
4. JESUS ETA BIOK.
Entzuten ari naiz… eta kontua maitatzeari buruz bakarrik ari dela ohartzen naiz, beste irudikapenik gabe… “Agindu berri bat ematen dizuet: maita ezazue elkar. Maite izan zaituztedan bezala, zuek ere elkar maita ezazue.” Jesusek nire begiradarekin egiten du topo talde horretan, eta niri zuzentzen zait: “Maite itzazu besteak nik maite izan zaitudan bezala”… Eta gogora ekartzen ditut Jainkoak maitatua sentitu naizen hainbeste egoera eta batzuk gogoan ditut… Bide batez, eskerrak emateko aukeraz baliatzen naiz…
Eta Jesusi entzuten diot: “Honetan ezagutuko dute guztiek zuek nire ikasleak zaretela: zuen elkarrenganako maitasunean“. Eta konfiantzaz baliatzen naiz Jesusi zera kontatzeko, batzuetan, Elizan pentsatzen dudanean, behin baino gehiagotan ateratzen zaidala erakunde handi bat garela pentsatzea, hedapen bitartekoak, ikastetxeak, gizarte-zentroak, unibertsitateak… dauzkana, mundu osoan zehar barreiatuta gaudela, gure historiarekin, doktrinaren ‘corpus’ bikain batekin… Jesusek hau gogorarazten dit: “Benetan axola duena, maitatzeko gai ote zareten da”… Denbora behar dut… Nola geratu naiz?… Zer eskatzen dut?…
Berarengana jotzen dut eta maitatua izan naizen maitasun hori aurkitzeko eskatzen diot, iristen zaizkidan egoerei aurre egin eta maila egokian egon ahal izateko, Jesusek esan ahal diezadan: “Orain, ni noan lekura etor zaitezke. Ongi etorri azkeneraino maitatzera, bizitza eman dizuten bezala ematera, barkaezina barkatzera, Jainko Abbarengan bakarrik fidatzera”… Eta bihotzez eskatzen diot, eta gogoan dut San Inazioren otoitza: “Har ezazu, Jauna, eta jaso nire askatasun osoa… Emaizkidazu zure maitasuna eta grazia, honekin nahikoa baitut.”…
5. Eta otoitza bukatzen ari gara Jesusekin SOLASean.
Otoitzean bizi izandakoa jaso egiten dut. Gehien iritsi edo sartu zaidana kontatzen diot, niretzat zela ematen zuena, gehien identifikatu naizen hura: testu bat, hitz bat, irudi bat… Eta zerbait eskatzen diot edo eskerrak ematen dizkiot. Eta horrela amaitzen dut: Aitaren eta Semearen eta Espiritu Santuaren izenean.
Amen.
